—Itz Neurtuz—

Ludi-zear

Aurraitz

Aurre'tar Andoni, neure loba

kutunari, gogo-barnetik.

Goibel minbera batek estal zidan barna

neureengandik alde nun egun apurtuan.

Arrez gero gal-pozen itsas goibelean

lema bako izontzian nabil ara-ona.

Itunaren uginak erriminez ekaitz,

atsekabeen kai ixilan oro daurkit ustel:

Gogai bako bizitzek ames gaikoz tentel

ioan sena lur ontan eskuratzea gaitz.

Zoruntsu bizi nintzan geure basoetan,

goiz-iluntzeen garbia gogoak osasun.

Maitasun-lokarriak biotz-alkartasun.

Azkatasun ezea arnasa bularrean.

Izadi gordinaren otsezti gardena

gogo-egaztadaen atseden gozatsu,

mendi ta arruak nitun bizi-pozen kutsu.

Zorunik bage orain. Au bizitze ituna!

Baina oro aldea zait urrunen laino ixil

ta gorrak eragozpen. Eta malkoz usten

zait tamalen sakona barne legorraren

bakartade itzalean geraturik, amil.

Gaiak lorrindu bako basoko bakea!

Gomuten oiartzuna biotzean zauri

nabil, zugandik alde nunez gero, uri

—izkanbil eta abarren urduri nekea.