| 
 
 
Budapest-eko neska
 
 
 
Henri Michaux
 
 
 
Neska arnasa baten behelaino epelean
 
                 eriden nuen ene lekua.
 
Han gelditu nintzen eta ez naiz aldendu.
 
Ez dira astunak bere besoak. Haietan
 
                 uretan bezala egon daiteke.
 
Desagertu egiten dira bere aurrean
 
                 zimelduriko gauzak. Bere begiak soilik.
 
Belar garai ederrak, belar eder garaiak
 
                 hazten dira gure baratzean.
 
Zelan sostengatzen zara orain, oztopo mehea,
 
Zelan sostengatzen zara ene bularrean
 
                 orain iaadanik ezer ez zarenean.
 
 
 
              
             |