Amazoniak

Rafa

(10 urte)

Egun batez urrearen bilatzera joan ziren gizon bat eta bere lagun handiena, txakur bat. Hego-Ameriketako oihan handi batera «AMAZONIARA». Abantxu ez iñor handik etxeratu. Egiazki lanjerosa zen, abere salbaiak, sugeak, migala eta abar. Baina gauza txarrena gizona zen: indioak, buruak moz-ten dituzten gizon hoiek. Benetan ez zen errexa izango, baina gure gizon horrek dena prestatu zuen. Eskopetak, balak, medikamentuak. Beraz joan ziren.

        Hilabete erdi bat pasa ondoren arrantzale kai batean sartu ziren, AMAZONIAKO besoan. Gure gizon horren problema bakarra zen sobera ona zela eta hango gizonak ikusi zituelarik pena izan zuen eta bere gauza ainitz eman zien. AMAZONIAN sartzean abantxu beldurrez erori zen. Azkenean egiazko bidaia hasi zuen. Oinez ibiltzeari suge batek koska egin zion. Biharamun goizean txakurra bil egin zen. Gure heroiak bere bidea segitu zuen.

        Bi hilabete pasa eta gizonak ez zuen gehiago bilatzen bere bidea karta erori zelako. Gauaz sukar handi bat izan zuen eta goizean ez zen altxatu. Atzarri zenean Indioen etxola batean atxeman zuen bere burua eta burua moztuko ziotela ulertu zuen zorigaitzez; orroitu zenean Whiski botoila bat ereman zuela eman zien. Opari horrengatik ez zuten hil eta itsasontzi bat eman zioten, orduan AMAZONIAREN gainean joan zen. Egun horretan itsasontzia itzuli zen eta ur azpian urre pilla bat bildu zuen, hain pozik zen lokartu zela. Atzarri zenean itsasoan zen barku handi baten gainean, orduan ulertu zuen AMAZONI hibaia osoa pasatu zuela bere urre guziarekin.