| 
 
 
Anderseni
 
 
 
Gu Cheng
 
 
 
sable mugikorren urreak
 
hire ipuiak estali ditu
 
negar eta jakingabearen irriekin
 
ni ere bai.
 
 
 
sinesten dut
 
bihi bakoitzak
 
bizia emateko
 
lurperatua izan behar duela.
 
 
 
itzuliko naizenean
 
ilea eta betainak elurra bezain zuri
 
ukanen ditut
 
eta mortutik
 
mundu orlegi bat altxatuko da.
 
 
 
nire kanta lasaia
 
lore eta izarrintz artean
 
abestera etorriko naiz,
 
orduan haurzaroko emozio galduak
 
berriro eskuratuko ditut.
 
 
 
              
             |