Jun da urtia!

Joakin Aldabe

Zer on dan frutu

irauzi dezu

itzali zaizun urtian?

Urte bat geigo

idorra t'utsa,

kezkagarri bizkarrian?

Jar zazu ispillun

zure bizitza,

ta ikusi begi aurrian,

ereiñ al dezun,

o zu, gizona!,

azi on-ona lurrian.

Ereiñ bezela

neurri berdiiñan

jasotzen dira emaitzak.

Aizek zabaltzen

ibilli danak,

bilduko ditu ekaitzak.

Udaran lotan

egon danentzat,

neguak dauzka izotzak.

Ereiñ deguna

t'ez besterik,

izango degu bakoitzak.

Ereiñ ba'dezu

azi on dana

izerdi pats ta nekian;

jardun, ba'zera

ereiten beti

latztasun ta negarrian,

uda ondoren

bildu ordua

urtero etortzen danian,

bilduko dezu

neurririk gabe

poza zure biotzian.

Ez dago ontasun

iraunkor danik

urte asko bizitzian.

Arkitu leike

aitona zarra

azkena datorrenian

eskuk uts-utsik,

estu ta larri,

zer egiñ dun

galdetzian.

Jarriko balitz

Jaunen errukiz

orduntxe zeru bidian!

Bizitza bota

ariñ ta lasai

geroko kezkarik gabe.

Aita gure bat...

Ave Mari bat...

etziñan otoitza zale!

Aberastasunez,

galdukor gauzez

beti egarri ta gose.

Egun artako,

t'erantzuteko

larru bizirikan zaude.

Lan egiteko asmo

sendo bat egiñ

biarrian gaude.

Guri begira

deadarka orobat

ainbeste obra ba'daude.

Ez aztu, anaia,

t'eman eskua,

ez egiñ, ez, arren, alde.

Ez ba'diozu

erantzuten zuk...

ortik datoz ainbat kalte.