Zain

Gerardo Diego

euskaratzailea: A.O.

Datorrenean, ai!, ez dakit

zegaz dodan zapiz batuko,

        zegaz.

Ai!, esaidazu zuk, illargi,

zeure beso zorakorretan

aritz giartsu arturik,

zeure kuman kulunkatzean...

Esaidazu, ez dakit-eta,

zegazjantziko dot bera nik,

        zegaz.

Ai!, esaidazu zuk, aizeño,

zeure mosu orren eztitsuz

orri zutena igi-azo

ta luma lauena orraztuz...

Esan, ta nik ez dot esango,

zegaz dot nik mosukatuko,

        zegaz.

Ta, orain datorkit gogora,

Jainkoaren aingeru diña,

esan, zuk bai zeustan iragar

mezulari: «Ona otseiña».

Bai, esaizu, zeure siñestez,

zegaz besarkatuko dot nik,

        zegaz.

Naiz esaidazu zuk, bestelan,

ba-dakizu beiñik-bein, Jose,

eta nik men dautzut egingo,

neskatil bai nozu oindiño,

nundiko eskuz eutsiko nik

oi!, apurtu ez dagidan, ez,

        nundiko eskuz.