Neguaren atedian

Muniategi'tar Sabin

Neguaren atedian

        argi brintzakin, tarteka,

        eguzkiaren gozoa!

Udazken ala, intziriz,

arratsaldea dua pake osoan,

laiñorik eztan une eztietan

ederberazko gogai, biziz

zerbaiten kezkaz, urduri...

ego aize epelaren ikutuz,

orri orituen erio-beltzuraz

beeratze minkor, geldian,

zenbatzu amets ilberri!

...Gero... Zeru, goi aundian,

illuntzez datorren gau-aro argia!

Illargi betea gaiñezka,

zurbiltasun eme, txuri-txurian...

Iaungoikozko bide,

biotz-iturri bizian

maitetasunez deika,

deika, ai! biotza, biotza dutenari! ...

Izar urrutiak bakarki ta, moltsoz,

gaudi zabalean, tantoka dagoz,

malkoak bezela ederra ixuriz,

zeruarte goi, sakontza guztian.

Eta, argi-dizdira gelgarriz

Iaungoikoaren bidea dakarte,

betikotasun ederrez...

O, ze edertza guri,

goibidezko argi, zerutza sakon,

eldumiñezko eresi!