Itxasoari begira

Olabeaga'tar Iñaki

Zuri begira nauzu aspaldi,

lilluraz bete eziñik.

Mugarik gabe zera, itxuraz;

biotz aundiagoa nik.

Besoak luza ta luza nauzu

ezin atxitu muturrik.

Oso zabal, aiñ luze, txit sakon

izanez, ez dezu ertzik.

        Itxaso,

        itxaso,

        ez izan

        aiñ arro.

Zure azal garden ta limuri

ager zait ispillu urdiña;

egunez dizdiratzen duala

eguzkiaren zirkiña.

Illargi borobil, zurbil gauez

kaskaundi zuri egiña.

Zabal zazu zure luze osoan

nere biotzaren miña.

        Itxaso,

        itxaso,

        bare egon

        luzaro.

Aundia zera ikaragarri

zure luze-zabalian.

Jaungoiko begipen bezin aundi

begien indarrian.

Beti irikirik dituzu ta

beti zerua azalian.

Nere animak orrela ba-luke

Jaun irudia muiñean.

        Itxaso,

        itxaso,

        begira

        gorago.

Ur azpian ez zaude, Itxaso,

geldi; arrai mota ugari

dute, zure errai illunpean

beren aiñ maite sorterri.

Ok danak dira arrantzaleentzat

ogi bide ta janari.

Zoritxarrez, baita sarri ere,

betiko atseden toki.

        Itxaso,

        itxaso,

        ez izan

        aiñ gaizto.