Guperatzaz leloa

John Keats

euskaratzailea: Beiztegi'tar Ion

                I

Ez, ez, sorgortzerik ez, ez sustar meardun

       Ira-bedarrik biur ardau edenkari;

Ez loki itsean etsi, naiz laztanka iardun

       Porserpine'n mats-gorri eztikaratsari;

Ez agurtzarik iaulki agin-garauetan,

       Ez nai kakalardorik ez eltzarra bera

           Iletazko Psike'tzat, ez gogaide artu

Ontz astina saminen isil-zadorretan;

       Zabarki ba letorkik itzala itzalera,

           Ta Gogo-lor zoliak itoaz lokartu.

                II

Gupera-aldia baiña iregain iaustean

       Bat-batera ortzetik negar odeia lez,

Lili zimelen lagun dana legortean,

       Ta muinoen estalgi bedats il-oialez;

Ortan, ok daikek lorra goiz-arkakaratsez,

       Bai ondar-uin gazien ortzadar litsegaz,

             Bai almitz goronbiltsu oparoen baitan;

Baita Aztia ba'letok sumin aberatsez,

       Elduiok esku leuna ta begok artegaz,

             Ta edaik bizi, bizi begi itzal orreitan.

                III

Ederra iok bizkide — ilgo dan Ederra;

       Ta Poza, ezpanetan beti bere eskua

Agurka; ta gertuan Irrits minezkorra,

       Erleetan lez edengai liki zurgatua:

Oi, Goi-atseginaren iauretxean bertan

       Gupera estalduak iaukak egoitea,

              Miin eragiñak ezik ezin nabaria

Poz-matsa ba lertzen iok ao-sapaipean:

       Naiz Gogo'an oartu al orren nekea,

              Ta aren gudakin uster izan esegia.