Ondartza

Piku

(Nere adiskide diran Ernesto, Bixente, Jose Angel ta Luis'eri)

Zure gogoa nai det, ondartza,

eguzkiz ta euriz mozkortu dan gogoa.

        Itxura itunak,

        ugalde otzak,

        bakar bakarrak

        neguko udak.

        Ondar bustiak,

        biotz lertuak,

        ondar garbiak

        neguko ondarrak.

Zure gogoa nai det, ondartza,

eguzkiz ta euriz mozkortu dan gogoa.

        Zure gañean

        ez da lorerik,

        ez ta beñere

        udaberririk.

        Zure biotza

        eguzkia da;

        zure bizitza

        betiko uda.

Zure gogoa nai det, ondartza,

eguzkiz ta euriz mozkortu dan gogoa.

        Udara etorri da, ondartza.

        Bildurra daukat.

        Nortasuna galdu dezu.

        Bildur beterik,

        Bakardadea

        gau arteraño

        igeska dabil.

        Zure biotzen

        uda zaarrak

        gizonagaitik

        zikiñak berriz.

Zure gogoa nai det, ondartza,

eguzkiz ta euriz mozkortu dan gogoa.

        Gaba etorri da. Geldiro,

        geldiro, gorde ditu

        gauzak bere biotz illunean.

        Zeruan izarrak lertu dira.

        Jaungoikoa jetxi da

        ondartzara, ta eskutik

        artuta nerekin dator,

        itxasotik etxera.

        Biotz pakea,

        izar urdiña,

        gogo berria,

        Jaun laguna.

        Maite limuri,

        illargi maite,

        zeru ta ondarrak,

        muñ alkarri.

        Leiopean gaude Jaungoikoa ta ni.

        Eskua estutu diot, ta, irriparrez,

        ondartza'ren gogoa eman dit.