Ots illuna

Igotz

Ezer dardaraz bage

kulunk-zarta ezik,

iñok sumatu bage

agertu az goitik.

Neure kautan sar intzan

egal-ots leunean;

ixil goiak zearka,

inkesa me bean:

Eriotz-dei dirudi,

me-merik emona;

ego ikutu zakarrez

onantza doana.

Zuk bialdua, maite,

ete dot antzia?

Zer izarrek al dauko

zure miiña itxia?

Ito eure naikuna

nire izate barna;

ez bait auna oindiño

so eriotz mende.

Ik bai eresi baltza,

negar ixuria!

Abil oindiño igeska,

otz naiz kiskalia.

Orria dager laru

elduz udazkena:

deika dago erio

illaren gurena.

Zokoan ereiñotza

jazteko buruan:

baltzik eta itsusi

azurtza onduan.

Dagoneko dantzugu

atabal soiñuan,

kont-ezin beste illak

dantzari moduan.

Zure ta nire, maite,

laztan lokarria,

eriok dau eroan

betikoz ausia.