Agur!

Muniategi-tar Sabin

Bai, agur dagiogu abandotar seme bioztun,

Euzkadi'ren semerik guren aintzaltsuenari:

Aberri bat, ezaumen barri bat emon euskun

seme gotor ta itzartzalle, Sabin aundiari.

Agur! Zentzuz, iakituriz, ekintza sugarriz

il-zoriturik zegon erriari, odol barri

bat, gogo barri bat, eralguntza goralgarriz

bide barri bat ezarritako gizonari.

Gizon eragille, gizon artez ta zindoa,

gogamen sendo, buru argiz iantzirikoa:

gizon itzaltsu, gizon maitagarri, errikoa,

aritzaren giartasun biziz biozturikoa.

Zugaitik euzkotarrok bizi-itxaropendu

gara, ta gogartu, erri baten maitasunez;

zugaitik izantzatu gara ta, osasundu,

aberri baten onuragai ta, eginkizunez.

Zuk ekarri euskuzun maitezko abotsean,

erri zar baten etengabeko bizi-naia;

zuk ats-barritu zendun, egitazko egiñean

atxurturik aritz endekatuaren sustraia.

Bai, zure adimenak argitu euskun bidea

erakutsirik zeintzuk diran gure etsaiak;

zeintzuk gure alor ta egitazko anaiak,

zein, azkatasunik-ezaren atsekabea.

Zure kolkotik gogor atara zan iñoizko

irrintzi ta oiurik eder maitagarriena;

betiraunezko abotsez ta, indar biziko

mintzoz, iñoiz entzundako deirik goigarriena.

Etsaiari bildurra sartzen eutson abotsa,

erriaren zain-buruz maiteberatzen dana

egibidezko abots zoli, abots zorrotza,

arerio maltzur askorentzako zoramena.

Zure abotsaren ondorioz, zure deiaren

maitasunezko, gogamenezko ereintzara,

aberri suminduaren, aberri zapalduaren

barruan sortu zan, alako gogo-ikara...

Gure erri zarra itzarkundezko eresiz

seneratu zendun egitazko eragiñez

ta, egunik egunera, osasuna irabaziz

azal-barritu zan, egundoko izan-miñez.

Ota larrak garbitu eta, ereintzarako

alorrak izerdiz busti ta, sakon atxurtuz,

uri-baserrietako, erririk errirako

ekintzatan ari ziñan lurra egokituz.

Baikorra, etengabea izan zan zure lana,

Aberrizko ta Iainkozko eratura gogoz,

zure maitezko irrintzipean edatu zana

argikunde eder baten itxaropen osoz.

Aundizki semea izanarren erriaganatu

eta, ekintzatu ziñan gogor, zeure ogasun

zeure iakiturizko adimena iziotu

ta, opaldurik zeure bizitza ta osasun.

Nekearen nekez, ainbat sumindura, naigabez,

Erria-suspertu zendun bai, egunoroko

agerkunde zabal, Erri argitasunezko

eragin arduratsu, zeure gizon izatez.

Zuretzat Maixu, zuretzat bideak ez ziran

garaikundez larrosatu, ez ziran samurtu;

ez ziran zure iragarpenezko bizitzan

arantzak gitxitu, baizik esiak ugaritu.

Zuretzako saldukeriak eta salakuntzak,

oñaze ugari izan zan ainbat kalbarioz,

etsai-bidezko espetxe ta loturakuntzak

zure itzarkundezko abotsaren ondorioz.

Iñundiko errazoi ez iñundiko lotsa,

petral askok indarkerizko loturamenez

estaldu gura izan eben zure abotsa

ondamendizko iokera zital, garratzenez.

Baiña, zuk Sabin, egiaren ispillu garbia

aurkeztu euskuzun ederrik, gizatasunez,

gure lurraren zauri gordin, zauri bizia,

euzkaldun lozorrotu askoren lotsamenez.

Itzarkundezko txirulaz, uri ta baserriz,

zure izantzaren burubide, nortasunez,

egunsenti eder bat nabaitzen zan argi biziz,

askatasun eguzkiaren sorkunde legunez.

Eskerrak zuri Erri bat daruagu biotzean

ta, Erri erren lazdura, oñaze, samiñak

ta, gañontzeko une pozgarri, atsegiñak,

Euzkalerri edo Euzkadi'ren izenean.

Orregaitik agurtu nai zaitut ta, goraldu

aizean ederrik dakusguzan ikurriñez;

orregaitik gazteriak maitez ots-egiten du

lurra bustirik azkatasunezko odolez.

Zure belgundari ta, zure olerkari abotsa

mendi ta ibarretan gaindu zan, uri-baserriz

urturik euzko gogo-biotzetako izotza,

aberriz sugarturiko irrintzi pozgarriz.

Zuri abestuz aberriari dabestzat Sabin,

euzkeradun Euzkadi bat —mamin ta azalez—

biotz ta arimazko Erri bat izan dadin

anai-arteko alkarguntza, bide zabalez...

Ta, zuk opalduriko egoera azkatuan

loratu bedi euzkerea bizitzazko gunez,

usain gozo ta ederrezko emaitasunez,

osasundiruk Lurra gizarte sendatuan.

Oi, Sabin! Biziratu bedi gure mintzoa,

egintza zuzenez landuriko alorrean

indartu dadin gure arto, gari soloa,

maitezko gara-burutzarik ederrenean!