Egoaldera itzuli nai nintzake

Pablo Neruda

euskaratzailea: Muniategi-tar Sabin

Gaixorik Veracruz'en, gogoratzen dut

egoaldeko egun bat, nire lurra, zidarrezko egun bat

arrain arin bat lez zeruaren uretan.

Lancoche, Lonquimay, Carahué, goitik

Bakankiro, ixillez ta sustraiez inguratuak;

exeriak beren narru ta zurezko bekaulkietan.

Egoaldea ondoraturiko zaldi bat da

lantzurda ta zugaitz gelditsuz bureztundua,

mutur orlegia jasotzen duanean erortzen dira tantoak,

aren buztanaren itzalak bustitzen du ugartedi aundia eta,

aren estean azkortzen da ikatz gurtua.

Iñoiz ez geiago, esaidazu itzala, iñoiz ez geiago esaidazu eskua

iñoiz ez geiago. Esaidazu oiña, atea, zankoa, burrukea,

gainberatuko duzu basoa, bidea, galburua,

laiñoa, otza, urdiña izanik, izanbidetzen

zituana zure oinkada bakoitza etengabekiro erreak?

Ortzi, utzi egidazu egun batez ioaten izarrik izarrera

zapalduz argia ta sutautsa, desegiñik nire odola

euriaren kabiraño eldu arte!

Nai dut joan

zuraren atzetik tolten usaitsutik

ibaibera, zerrategietatik urten nai dut,

oin bustiakin ardangelatan sartu,

urritzaren tximizta argiaz giatu?,

ondoan etzantu,

ill eta berbizi koskatuz gari alea.

Itxasoa, ekarri egidazu

egoaldeko egun bat, zure ugiñei loturiko egun bat,

urdin aize bat nire ikurrin otzari!