Urbion gaiña

Gerardo Diego

euskaratzailea: Igotz

Gaiña da, buruenik, atzenengo goi-gain.

Ta nire begi biak dagiez bueltak,

bira-biraka zoroz otseskian kantak,

Espaiña erdia ta onen argi-lakain.

Ariña da lurra txit. Naigabe oboa

utsal itzuli dautzu goi-biribilketak

ta uin emaigearen iku-mosuketak,

mendaitz eta ibar gozo eskein dautso loa.

Or datza lur-parrasta; ez dau aztarrenik,

—barne-min ezkutuak daragoio negar—

Jainko atzak gain-ikutuz dagitsona ezik.

Baiña zerbait, Urbion, zugan lo ez dago,

—zure elur garbiaren sein-oialak dardar—

ta bage jaio ta negar or dozu Duero.

OARRA.— «Urbion», Soria ta Logroño probintzien arteko mendi garaia, 2.246 metro goibe dituna. «Ur» - «Bi» - «On», zer esan nai ete dau itz onek? Euskal itza dala dirudi. Mendi onen urak, inguruan potzu ta zingira entzutetsuak egiñik, batzuk Ebro-ra doaz, Naxera-tik zear doan Naxerilla ugarituaz, besteak Gaztelerria zearkatuz dabillen Duero egiten. Antxiña baten, itxura danez, lurralde arein jabe euskaldunak ziran, Ezkarai aldetik eta an bertan Zarroki deritxon gaiñak eta Soria uritik bertan daukagun Garrai erritxoak eta abar, ori adierazo nai dauskue beintzat. Muna (erderaz colina) esan gura dau «onak» (on-aindia, ots, muna aundia), beraz «ur bi» alkartzen diran muna edo tokia.