Sugarria

Anjel Bidaguren

Aritz zaar baten babesean nago,

erdi-lo, eguzkiari igesian,

laino zuri apurrenik ere bako

atsalde orlan.

Lozorroan, itzal koloretsupean

ta pentsamentu zoroetan burua.

Ba nabil amets urdinen mozkorrean,

urratuz zerua.

Pozaren egoan, izarren pare naz

ta loraz beterik azur berdeak,

zein eder, ene joanean, laminaz

beteko bideak.

Biluzion adats orien argira

ba noa joan neure bide zoroan,

galdezka betirauneko artadira

ondo ete noan.

Izar, ez illargitik dot erantzunik.

Aldean galdu da nire itz larria.

Ta bakarrik entzuten ozen ozenik

biluzon irria.

Eta kezkura bat dabilkit dantzatzen

ene arima zaarraren biotzean:

Bidai zoro ontan itzar ete naizen

ala ametsean.

Ta ertzik bako bide au nora doan

—misterioz bete— gura neuke jakin.

Lamina biluzekin ete noan

ala zorginekin.

Ta nire amesetako artadia

aterik bakoa ete dan ala ez,

danontzat betiko gerizpe eztia,

bake bete betez

T'ene larriminen iturri danaren

kezkurarik gordiñena.

Zelakoa izango ete yakun betiraunaren

artadiko loa.

Poza —ametsezko elaien kabia—

zabukatzen dauan aizean leloa

ete da ba —firifara orlegia—

zugaizpeko loa?

Ala burdin latzen aginka goria,

gudari ezezagun ta itun baten

odolean labanka eden gorria,

bere aintza jaten?

Ala birjina bategaz maite-joa,

begietan sua ta dizdira urdiña

dauzan lillura bigun ta xaloa

maite-minen griña?

Ala arte zaar baten pena ete

etsimendu gorrienaren ogean,

aizkolari zantarren bildurrez bete,

lorik ezinean?

Maspar baten gerizpean mozkor loa

ete eguzkia beroen danean,

edontzian betiraunaren ardoa,

puntu onenean?

Bidean bakarrik nora noa?

Ez itzarrik, ez lorik bako ametsa

ete nire artadiko abaroa,

firifara utsa?

Ete daki inork ezer berarenik?

Nire izu onek ez dau irudi nai

argi zurien bat izango ez denik

ene min onen zai.

Baña ta bakarrik ba da uts illuna,

ondo bako zuloetan galdua,

aizeño fin motel baten oyartzuna,

garrik bako sua?

Nora noa ibiltari gixajoa?

Itxaropenaren ertzetik jausia,

amildegirik amildegi noa,

trumoe ausia?

Billa eta billa zer aurkituko ete

zuresi illun orren beste aldean.

Etsi-etsian ene agoni triste,

izotzez betean.

Lanbro tarte dakusdan zerbaiten billa,

illunaren itzal zurien bat edo,

ez dakit zer dan argiño au ain illa,

mutu eta geldo.

Arboladiko Basajaun aaltsua,

zure tantaidian ez ete niretzat

—odolean daroat gorako sua—

sokondotxoren bat?

Ara Jauna, ortxe gura neuke egon,

gora ta gora neure enbor sendoa

zure su betikoaren sugarri on

betiraunekoa.