—Hitz neurtuak—

Poetika

Juan Ramon Madariaga

Ekiak zurierazten du haboro

Ekiak zurierazten du haboro

gakorratzaz brodaturiko oihal fina,

ohetarik bi aldeetara

aintzinatik baretua dirudiena.

Besoak ere zolurantz seinalatzen du

ixekia bailitzan

ekia ihakindatuz.

Horman kuadro ttipi batek

liliz beteriko bedatsea erakusten du,

balizko urrelilien lurruna

bogelaren xoko guzietarik

barreiatuz.

Haizetxoak gortinai urdinak mugierazten ditu

txiripiri handi baten hegabak gomutaeraziz.

Bakardadeaz eta ixiltasunaz blai

amoranteen gorpuak

ohe zurian dautza.

Haien soin ahulak

uztarturik daude pozoamenduaren zioaz.

Eta laguna, negar zotinka,

uzte handian dagoela ohartzen da,

eta ezin paira dezake lanturu eta deitorea,

ezin paira dezake amodio honen galera.

Lehen erromesa nintzen

                                                "Et perdrás pel camí

                                                que no té mat tornada."

                                                                   (S. Espriu)

Erromesa nintzen

iparraren billa mundua korritzen duen haietarik.

Jendakiaren gain elikatzen eta janzten nintzen,

nik ordainetan arkameluak kondatzen nizkien

supazter-txokoan.

Apopilo ere hartzen ninduten

ostatuz ez nengoenean.

Boztarioki bizi nintzen

negu beldurgarri bat heldu arte,

elurte hartan etxola tipi batetan sartu arte,

eta han, zu kausitu zintudan arte.

Handik hona ez ditut bide berriak desiratzen

zure ezpain gerezidunak baizik.

Lehan erromesa nintzen,

munduz mundu dabilen kaietarik.

Hedoi uherra

Ortzia uherra dago,

hedoiak uherrago,

eza-aldi honen erraietan,

ezin dira karanago.

Oroimena lahartzen ez denean

Laket nago izarrak gauari joka ikusiz

eta boboia zuhaitzen atzean,

ostotsak mendien haindian

eta lotan ortzondoa ene ohean.

Laket nago denborak oroimena lahartzen ez duenenan.

Laket nago zureganako iskia barnean sendituz

eta bihotzean balaku luzea,

harrabarra gorostiaren artean

eta behin atzenduriko musua hartzara oroituz.

Laket nago denborak oroimena lahartzen ez duenean.

Baina ez nago laket orainokoan izanarekin,

adiaz igaro baitira bizitza eta ametsa,

adiaz ere ez dagerkidan bihotza,

agian horregatik hobe nengoke zurekin,

ene bila erdu arte heriotzaren aihotza.

Maleriaz ez zoratzeko

Haizeak, haizea izateko,

hosto bigunak behar ditu.

Marrubiak, marrubia izateko,

bihotzaren bisaia behar du.

Larreak, udaberriko larrea izateko,

belar berde eta disdiratsua behar du.

Eta neuk, hain sinplea da

neuk behar dudana

maleriaz ez zoratzeko.

Nihaur nintzen

Iruntza

amultsuki erortzen

ikusi dut.

Eta loreak

besorik gabe,

besarkatzen saiatzen zirela

begitandu zait.

Edo nihaur nintzen?