—Irudiak—

Uda-azken-berriaz

Amaia Iturbide

Hurrenez hurren goaz teila gautuak

ahokada lainotan kebideak

ebanozko harparen kaligrafia afinatuaz

izkiriatzen iraila hitza

—egunsentien haragi eta muinoen mintzezkoa—

udaberri izateko bokazioa duen

udazkeneko eszenatoki osagabean

non leihoetako zelai laukietan

tolestu eta biderkatutako paisaia-mihisea

ilunaren argian lasatzen den irudua bait da

eta irudiaren ondorengo irudietan bezala

marrazkiaren barruko marrazkietan

lerroak ibai bidaiari bait dira

ezponda batetik besterako mandatuen eramaile

otzan, ilun nabar, berbatsu

airearen pintatzaile ozen, haizetsu;

eta bihurguneak, zume dantzari

inguruko susmoen igarle

berde alerukor, soinuzko, moldatsu

lurraren marrazkilari fin, barraskilotsu;

biak, lerroak bihurguneekin,

kontrapuntuan elkarrizketatzen direlarik

hari bakar batetik sortutako azpi-harien bidez

asmatzen bizitzaren amarauna

—urrearen disdira bustia

ahantzi ez duen zilar-eurizkoa—

nola korapilatu eta deskorapilatzen den.