En lugar del hijo

        Leopoldo Maria Paneroren figura J. Chavarriren El desencanto pelikulan ikusi ahal izan du filme hau dastatzeko aukera estrainoa aprobetxatu duenak. Edozelan ere autore honen transgresioa ezagutzeko eta konprenitzeko bere obra irakurri behar da: poemak, ensaioak eta narrazioak. Hiru poema liburu ditu argitaratuak, Por el camino de Swann (Malaga, Caffarena, 1968) hogei urte zituenean publikatua, Así se fundó Carnaby Street (B. Ocnos, 1970) eta Teoria (Lumen, 1973). Ensaioetan aipagarria da Edward Lear, Lewis Carroll (Matematica Demente), Sade eta Dylan Thomas bezalako autoreak itzultzen eta prologatzen saiatu dela. Guk irakurri berri dugu En lugar del hijo (B. Tusquets, 1976) narrazio liburua.

        Liburuak zazpi narrazio ditu, hiru zatitan bilduak. Guztiek dute hari pater-filial bat eta guztiak dira terrorifikoak. Leopoldo Maria Parenok dioenez, kultura eta historia filizidioan oinarritzen dira eta, aldiberean, estaltzen dute. Terrorea, izua, heriotza da kultura eta gertaeren azalaren azpian dena. Ideolojia guztiak terrore, izu eta heriotz horren estalkiak dira. Psikoanalisia ere funtsezko terrore horrekiko defentsa edo maskara bat da. Kultura eta ideolojia panikoaren maskarak dira. Hau adierazten da Leopoldo Maria Paneroren narrazioetan, arras homojeneoa izanik.

        "Mi nombre, Snorri Storluson, poco importará en la Valhöll, donde las espadas nos dan, al fin, luz. Mi innoble profesión es la de escaldo, esclavo de las palabras, mercader de sentidos, bufón de Odín". Honela hasten da azken narrazioa, luzeena, liburuari tituloa ematen diona: En lugar del hijo (sic). Narrazio hontan bilakatzen den misterioa aparta da. Halaber, oso ona da Cuatro variaciones sobre el filicidio zatian agertzen den El presentimiento de la locura deritzan ipuia. Honela bukatzen da: "Y acaricié entonces lascivamente, por espacio de unos minutos, aquel trozo de oro o tal vez de un metal aun más precioso, y mis manos se cubrieron de orina y de excrementos. Y luego pensé que guardaría aquel muslo de oro como recuerdo, porque naturalmente tendría que descuartizar a mi hijo, si quería encerrarlo en alguna maleta para llevarlo así a Insmouth, y arrojar allí, en una de sus playas, sus mínimos restos al mar".