Poeta haiduru

Fermin Eguren

Bederatziak eta hamar dira

kaleko kantoian bakarrik hago

zakurrak eta serenoak ixilik doazi, suspirio

edo dolamen kexu datzuen antzo

poliziaren autoa astiro igarotzen da

zer moduz galdetzen bezala, hiri so

han goian izarrak daude, izarrak keinuka

eta hi kantoian hago

bederatziak eta hamabost minutu

haizeak paper mototsak asalduz derabiltza

nagusi piperrak nola otseina ostikoka

harat hunat, poliziaren autoa

berriro igarotzen da

hotz da eta gadardinaren lepoa jasotzen duk

zer egin ote zaio heure duruari galdetuz

andra bat billosik datorkik eta hire sosik ezaz

hastiatua aitzina doa, pofiziak autora dute berehala

erlojuari behako bat, leiho bat argitzen da

eta berriz itzaltzen, kontraseina bat bezala

hotzak hago

agidanez gaur ez dator

ala bai? Soik han, itzal bat

baliman bera da

zigarroari azken kea kendu eta batzen hatzaio.

Poema hau agindu zian

alosia heldu da.