Bukowskyren aitorpen sekretua Parisetik etorri zenean

Hainbat denboratan momentu honen zai egon naiz,

orain, propietatez hitzegin dezaket,

propioki, nire bizitza zuritzeko,

nigandik ken dezazuen kaliz hau

mundu horretan mortal guztien gisan portatu naizela,

igandeetan eta gordetzeko jaietan, bada hori,

jaia gorde dudala nire potroen artean,

eta lanegunetan neskameei esku sartu

Oihan Beltza baino beltzago eta loretsuago diren oihanetan,

lujuriaz betetako agure berdearen begiez gona zulatu ondoren.

Ezer ez, damutzako moduan.

Badakit Henry Miller zaharkitua dagoela esan dudala,

inpotente esatera ez naiz ausartu,

aurpegi preokupatuz, zeinu jakitunez,

baina bere Paris puta gaizkimakilatua da dagoenekoz.

Behebarruetan hamabosteko neskatxak

masturbatzen dira haren ausentziaz, ikusi dut.

Montmartretik gora ditien iladak isladatzen dira,

nire eskuek ez dute behinere brujularik behar izan

xamurrak gogorretatik bereizteko.

Batzutan izkina batetan txixa egitean

uxo zikin batek kaka egin dit

burutik behera premeditazioz.

jainkoaren zigorra denik ez dut pentsatu hala ere.

Erridikuloa sentitzen naizenean

ipurdia zabaltzen zait, ezin dut ebitatu,

noizbehinka puzker ozen bat jaurtitzea

atzetik ematen didatenean,

Jimenaren aluan pentsatzen

nire gorputza infernu hau baino goriago da

eta haren eskua bilatu behar dut nire txarreteran zehar

A zer erremedio!

Ganbararik altuenak lohiztu ditudala diozue,

markesak, kondesak desohoratu; edozein kasutan

ez da lohiaz nola izara noble horiek zikindu

ditudan eta orgasmoak ez du begirik.

Berdin zait, ez dut abizenik ikusten

nik musukatzen ditudan lur oparoetan.

Hori beharko genuke, lehen eta bigarren mailako

aluak egotea, Kortean bezala.

Batzutan, aitortzen dut, idiarena jo dut

elizako bankuetan. Emakume elizkoi

batzuren posturek bero-bero jartzen naute eta.

Ezin izan dut desioa baztertu. Errudun naiz,

juzgatu nauzuenez gero; baina esaidazue

zergatik ez nauzue uzten baketan?

Infernua ez da horren leku txarra,

txakurtzulon aurkitue