Etorkizuneko jendeari

Bertold Brecht

eskaratzailea: Joseba Sarrionandia

                        I

Haro hitsetan bizitzea suertatu zaigu!

Hitz inozenteak zentzugabekoak dira,

Bekoki lisuak intsentsibilitatea

                adierazten du.

Barre egiten duenak oraindik ez ditu jaso

                albiste izugarriak.

Zer dira harook non eta zuhaitzei buruz solas egitea

                ia delitoa bihurtu den

Krimen askorekiko isiltasuna

                ezkutatzen duelako...

Karrikan barrena lasai doan hori,

Behar duten bere lagunek

Ez dute gehiago aurkituko?

Egia da: oraindik ere jateko lain irabazten dugu.

Baina sinets egidazue: kasualitatea da.

Egiten dugunak ez digu asetzeko eskubidea ematen.

Halabeharrez barkatu digute bizitza (gure suertea

                aldatzen bada, akabo)

Esaten digute: Jan eta edan! Zer duzue, alai zaitezte!

Baina zelan jan eta edanen dugu gero

Jaten duguna gosetuari kendua badiogu

Eta gure ur basoa egarrituak behar badu?

Eta hala ere jan eta edan egiten dugu.

Jakintsu izan nahi genuke.

Antigualeko liburuek erakusten dute

Zelan izan jakintsua:

Munduko burruketatik aparte geratu eta

Bizitzeko emana zaigun denbora laburra

Izurik gabe iragan.

Eta biolentziarik gabe.

Txar jasoaren truke ona bueltatuaz.

Desirak bete ez, baizik eta ahaztu:

Hara hor jakintsuaren manera.

Baina ezin dugu halakorik ezer egin:

Haro hitsetan bizitzea suertatu zaigu benetan!

                        II

Desordenu harotan ailegatu ginen ziudadeetara,

Gosearen jabego zirenean.

Iraultza haroan bildu ginen lagunekin

Eta haiekin batera altzatu ginen.

Horrela iragan zen urrean

Bizitzeko eman zitzaigun denbora.

Bataila baten eta bestearen artean jan genuen

Hiltzaile artean etzun nintzen lo egiteko.

Amodioa arretarik gabe egin

Eta natura, ezinegonez behatu genuen.

Horrela iragan zen lurrean

Bizitzeko emana zitzaigun denbora.

Gure indarrak eskasak. Helburua

Oso hurrin zegoen.

Aisia ikusten zen, nahiz eta guretzat

Hatzemangarria ez izan.

Horrela iragan zen lurrean

Bizitzeko eman zitzaigun denbora.

                        III

Zuek, gu murgildu gareneko mareatik

Sortuko zaretenok,

Gure ahuldadeak apatuko direnean

Pentsa ezazue haro hitsetatik

irten zaretela.

Guk herriz ere aldatu beharra izaten genuen,

        zapataz aldatzen den bezala,

Gure herrian injustizia besterik ez zegoenean,

                hasarrerik aski ez zegoenean.

Eta halaere badakigu:

Zikinkeriarekiko arbuioak ere

        masaila itxuraldatzen du.

Injustiziarekiko gorrotoak

        abotsa lazten du. Ai, gu,

Mundu amoltsua eraiki nahi genuen eta

        ezin ginen izan geu amoltsuak.

Zuek, halabaina, gizona gizonaren lagun

        izanen deneko haroak iristean,

Pentsa ezazue gure haroetaz eta

Izan zaitezte bihozberak gurekin.

In Joseba Sarrionandia, Hezurrezko xirulak. Elkar, 1991.