Itxaroten

B.A.B.A.

Aspertu, nazkatu, begiratu,

irudimenaren makinaria astun

guztia jarri omen da martxan.

Hau ez da itxaropen kontua,

eguneroko errealitate astun eta nekeza baizik.

Ez datorrela, badatorrela,

hemen dagoela, han dagoela...

Badirudi guzti honek aspaldi galdu zuela

beharko lukeen zuzentasun eta ordena.

Minutuek, eta baita segunduek ere,

behin eta berriro egiten dute eztanda

gero eta hondoratuago begiratzen duen

Begi ilun hoietan.

Baina zerbait badatorrela dirudienean,

konturatzen zara zure antzeko

arima galdu eta desitxuratu bat baino ez dela,

hala ere, agian ez da zure modukoa,

agian zu baino gehiago busti du

anabasaz beteriko itsasoak.

Dena dela, alboan daukazu;

eta hots batekin geldiarazi behar duzu

baina bere mugagabeko asperdura hormarekin

egin du topo zure erantzun gordinak,

eta horma horren aurrean

zeraman helburua galdu du.

Zure burua galdurik dakusazu

bidaltzen dizkizun erasoen aurrean,

bere jokoan erortzeko arriskuan zaude.

Dena galdu dela dirudienean, azkienean,

heldu da benetan itxaroten zenuena,

zure parera heldu da,

gelditu eta begiratu egiten zaitu.

Ahoa irekitzean barrura sartu, eta

orduan bakarrik sentitzen zara guztiz salbu.

Baina barruan ere arazoak, nola ez; KAKA!

Beste hogorleko bat igo du autobusak!!!