Desioa

Ba datoz.

Gertu sentitzen ditut.

Ia ia bere hatsa

senti dezaket.

Bai, badatoz.

Ikustezinak,

boteretsuak eta garratzak;

sentiduak hunkitzen dituen

sotiltasun hilkor batez.

Gauerdiko mamuak

eta sorginak beren eskobetan

bezala airean zehar

irristatzen dira,

iztupaz inguratuta dagoen

sentimendu bat bezala.

Beren presentzia

nabaritzen dut.

Inguratu eta so egiten didatela

uste dut;

baina ezin ditut ikusi

gorpuzgabeak bait dira.

Agian, haietakoren bat

nere luma gainean dago.

Bukaezinezko beldurra

sentitzen dut:

Baina zer da rnamu hauek

benetan nahi dutena?

Nere idazkera

orain dela une bat baino

geldiagoa da,

eta ikusmena

geroz eta zitalagoa da.

Poliki, poliki

ahultzen noa.

Indarra galtzen ari naiz,

mareoak gero eta sarriago

sentitzen ditut.

Ene Jaungoikoa!!

haiek dira!, haiek dira!

nire gorputzeko

energia xurgatzen ari zaizkit.

Ahaleginak egiten ditut

behin eta berriz.

Alperrik da,

ezin diet irabazi.

Ikusmena lainotu zait

eta bat batean ikusten ditut.

Harrigarria!

DESIOAREN SEMEAK DIRA!