Ondare ospetsu delako hori

Iñaki Garziarena

                 I

Monumentu deritzate euskerari

euskal politiko halakoek

eta politikoek ez ezik,

baita zenbait kultur arduradunek ere

monumentu hitzaren berezko

adierazia, oroigarri da

eta oroigarria beti da

utzi egin dugun zerbaiten

gure gogoak orainean, jada

betetzen ez duen zerbaiten:

hartara, bada, euskarari oroigarri eriztean

hartan iada ez garena da aitortzea

betetzen ez duguna ezagutzen

gure baitatik at dena

                 II

Monumentu ezein, gogor da

aldakaitz ta inerte

hain zuzen ere, bete betean

fosil bati dagozkion nolakotasunak

latina grekera edota probentzala

altxor jatorrizko, ondare aratz badira izan

inoren gogotik at ordea, beti-berean dautzanak

fosilak, oroigarri hutsak: monumentuak

sasoi denean, sugeak berea bezala

gogoak utzi dituen azal aratzak

                 III

lengoaia, lehen eta bizi

aldaketa etengabean da

norberaren gogoan

etengabe egin ta desegiten

atzera ala aurrera

indartu ala ahuldu

uzkurtu ala bilakatu

bizkortu ala moteldu

osatu

ala trakesten

lengoaia, norberaren gogoan bilakatzen den

esperientzia da, fenomeno, gertatze:

hitzak begiak dira, kate baten

indar bat dutenak bideratzen.

                 IV

hizkuntzan ezeini, balioa ez zaio

ezeren oroigarri izatetik atxikitzen

baizik eta inoren, nortasun baten

ager-bide ta osagarri izatetik

inork bere burua adierazi ta garatzeko

aintzat hartua izatetik

inoren baitan, etengabe egiteko

mundu bat sortu ta gogo-berritzeko

duen ahalmen bide ta indarretik:

monumentu, hildakoari eskaini hotsa da.