Poema txikiak

Leon Felipe

euskaratzailea: Muniategi'tar Sabin

Nekaturiek nekarrenea ez da

oraingo bide au.

Ez du nekatzen

ostera bakar batek.

Nekatzen du egun osoa egonbearrak

ordurik ordura,

ta egunik egunera urte osoa

ta urterik urtera bizitza bat

ur-gurpillari bira-biraka.

Olaxe gelditu bedi ia,

—utsik ta billutsik— biotza.

Zertako berriro iantzi,

zertako berriro ere maitasunez bete

berriro ere, azkenez, lapur bat bezela

Aldia etorriko baida dana eramatera?

Iges dagite. Ikusten da iges dagitela bai

lurrari bizkarra emanez.

Guk oraindik ez degu ikusi ez

izar baten begirik.

Billatzen ari gerana billatzeko,

(nun da nire erastuna?) suzotz bat ona da

ta gasaren argia,

ta batez ere tximistargi zoragarria...

Guk oraindik ez degu ikusi ez

izar baten begirik.

Ardura al du errege izan

edo aterik ate ioateak?

Bai al'da alderik

zorigaitzetik zorigaitzera?

Ze ardura zait niri

ekaitzak ekarri duen

uragaz,

lurreko bideak estaltzen

ba'dira ere?

Nire samiña da odei beltz oiek

estali dituztelako izarrak.

Niretzat erespen, bordoia bakarrik.

Zuentzako uzten ditut

epaikari makila,

suge-makil,

gotzai-makil,

errege makila.

Niretzat bakarrik bidaztiaren bordoia.

Nik nai det bide txuri ta azkenik gabea.