L I T E R A T U R   A L D I Z K A R I E N
G O R D A I L U A

 

 
 

                   - Orrialde nagusira itzuli
                   - Pamiela aldizkaria
                   - Ale honen aurkibidea

                   - Ale honi buruzkoak (azalaren irudia eta fitxa)

Aurreko artikulua— Pamiela-12 (1986-uda) —Hurrengo artikulua




 

 

Dino Campana

 

Dino Campana

 

euskaratzailea: Tere Irastorza

 

        Gutxi da Dino Campanaren bizitzaz dakiguna, eta hura berak aitortua. Marradin (Romaña) jaioa 1885an ospitale sikiatriko batetan hil zen 1932an. Bitartean La Voce eta Lacerba aldizkarietan idatzi zuen eta liburu bakarrean bildu bere poemak: Canti Orfici (1914)

        Bere poemen balioa oso ezberdina da, estilo indarrezko, haserreti, ordenugabea, beti ihes desio, lor ez daitekeen horren atzetik dabilen poesia, bere garaiko korronte bietarik hurbil (krepuskularismo eta futurismoa) baina bietatik kanpo geratu zena. Halere, bere liburu bakarraz XX. mendeko poesia italiarren guztien onartzen diote ohorezko lekua.

 

        Dino CAMPANA. "Cantos órficos" Olifante, Ediciones de Poesía. 1984. Zaragoza.

 

 

Invio

 

L'acqua ha la criniera d'argento

L'amore è senza ritorno

Bianca cavalla d'amore

Il tue tosone dorato

Amore sinza ritorno

 

 

 

Igorpena

 

Urak zilarrezko ilaia du

Maitasuna itzultzerik ez duena

Maitasunaren behor zuria

Zure urrezko iletxima

Itzultzerik ez duen maitasuna.

 

 

 

Lontane passan le navi

 

Lontane passan le navi

Nere perfide silenziose

Ma la tua bocca insaziabile

Le chiama in ruggito violento

Cannone furia appiattata

Fumida roggia che abbaglia

Cannone potenza in agguato

Sul mare che ride e abbarbaglia

Furore della terra

Che chiami sui mari infiniti

Le antiche potenze a raccolta

Lampo fumido come un sogno

Vivo e terribile sulla rovina

Voce inconscia di liberta

Amore titanico eroico

O voce rombo del cuore del mondo

Come il mar ti sorride

Ringiovanito, come la tetra, e fresca

Aspra e acerba e balza ed anela tra il fumo

Che rode e scioglie la sua giovinezza

Acre aspera urgente insaziata.

 

 

 

Urrun iragaiten dira untziak

 

Urrun iragaiten dira untziak

Beltz zital isilak

Baina zure aho asezinak

Orru gogorrez deitzen ditu

Kañoi haserre bizi ezkutua

Argitzen duen erreten ketsua

Kañoia potentzia zelatan

Far eta itsutzen duen itsas gainean

Lurraren errabi

Aitzinako potentziak bilerazten

itsas neurtezin gainean

Tximist ketsua ametsa legezko

Bizi eta izugatria hondamendi gainean

Askatasun ahots honartegabe

Maitasun titaniko heroiko

Ah munduaren bihotzaren dunbotsa

Itsasoak legez dagizu irri

Gazteturik, lurra legez, eta fresko

Zatar eta mikatz eta salto dagi eta irrikitzen du

Bere gaztetasuna hortzikitzen eta urtzen duen ketartean

Garratz zatar larri asekaitz.

 

 

 

Sotto quale grave mucchio di neve

 

Sotto quale grave mucchio di neve

Stanno sepolte le rose della mia primavera?

Come potra la rimembranza conoscere

Dove la morta speranza posa?

 

 

 

Zer nolako elur pilopean

 

Zer nolako elur pilapean

daude lurperaturik ene udaberriko larrosak?

Nola ezagutuko ote du oroimenak

non datzen itxaropen hilak?

 

 

 

La chimera

 

Non so se tra roccie il tuo pallido

Viso m'apparve, o sorriso

Di lontananze ignote

Fosti, la china eburnea

Fronte fulgente o giovine

Suora de la Gioconda:

O delle primavere

Spente, per i tuoi mitici pallori

O Regina o Regina adolescente:

Ma per il tuo ignoto poema

Di voluttà e di dolore

Musica fanciulla esangue,

Segnato di linea di sangue

Nel cerchio delle labbra sinuose,

Regina de la melodia:

Ma per il vergine capo

Reclino, io poeta notturno

Vegliai le stelle vivide nei pelaghi del cielo,

Io per il tuo dolce mistero

Io per il tuo divenir taciturno.

Non so se la fiamma pallida

Fu dei capelli il vivente

Segno del suo pallore,

Non so se fu un dolce vapore,

Dolce sul mio dolore,

Sorriso di un volto notturno:

Guardo le bianche rocce le mute fonti dei venti

E l'immobilità dei firmamenti

E i gonfii rivi che vanno piangenti

E l'ombre del lavoro umano curve là sui poggi algenti

E ancora per teneri cieli lontane chiare ombre correnti

E ancora ti chiamo ti chiamo Chimera.

 

 

 

Kimera

 

Ez dakit harkaitz artean zure bisai

Zurbila agertu zitzaidanentz, edo urruntasun

Ezezagunetako irri

Izan zinen, marfilezko belarritako

Kopeta diztirazko Ai gazte

Giocondaren ahizpa:

Ai udaberri

Hila, zure zurbiltasun mitikoagatik

A Erregina Ai Erregina nerabe

Baina zure poema ezezagun

Plazer eta dolorezkoagatik

Musika neska odolgabe

Odolezko arrasto marratua

Ezpain bihurrien zirkuluan

Melodiaren erregina:

Baina Birjinagatik

Kurtua, nik gaupoetak

Ortze-itsasoetan izar biziak beilatu nituen

Nik zure misterio gozoagatik

Nik zure jarrera goibelagatik.

Ez dakit gar zurbila

Izan zenentz biloen zurbiltasunaren

Zeinu bizia,

Ez dakit lurrun gozoa izan zenentz,

Gozo nire dolore gainean

Gauezko aurpegi baten irri.

Behatu ditut harkaitz haizeen osin mutuak

Eta ortzien mugikazitasuna

Eta nigarrez doazen xirripa beteak

Eta giza lanaren errainu mendixka jelatuetan kurbatuak

Eta oraindik zeru samurretan urruneko errainu argi isurkoriak

Eta oraindik deitzen dizut deitzen Kimera.

 



Literatur Aldizkarien Gordailua Susa argitaletxearen egitasmoa da.