Entregatutako eskua
Vicente Aleixandre
euskaratzailea:
Josu
Baina baste egun batez
eskua ukitzen dizut, esku epela.
Esku guri lasaia. Batzutan begiak itxiz
eskua leunki ukitzen dizut, bere forma
egiztatzen duen ikutze leuna, bere egitura
ikutzen duena, bere azal hegodun azpian
hezur gogorra sobornagaitza, amodioa inoiz
iristen ez den hezur tristea sentituz.
Oi, amodio ederraz puztutako haragi eztia!
Azal gorde hori gordeki irekia, ezin-ikusiz erdirekia
bero epelaren ahotsa bere ekintze eztia
zabaltzen den tokia duzu:
nire ahotsa zure zain epeletaraino sartzen den tokia,
zure odol ïzkutuan beraiekin bueltak eman ditzan,
ilunean soinu egingo,
ilunaren gozotasunean barrundik musu emango lizuken
beste odol batean bezala
nire oihartzuna duen gorputz hori
geldiro zeharkatuz, nirea, nire sakoneko ahotsez beterik.
Oi nire amodio oihartzuna duen gorputza
oi nireganatutako gorputza
oi nire ahotsaren soinu hutsa gorputza bereganatuz.
Horrexegatik, eskua laztantzean, badakit nire amodioa
bakarrik hezurrak ukatzen duela gizonaren inoiz goria ez den
hezurra. Eta zure izatearen zati triste bat batek
uko egiten duela ere, zure haragi osoa erabat dardar ari den
mementu argitsu batera iristen den bitartean,
zure eskuaren ikutze geldi horren bitartez
aiezka ari den zure esku samur-samur porotsua,
zure esku guri lasaia, zure bizitzan sekretuki,
arraun egiten dudan zain sakon orokorretaraino
poliki-poliki sartzen naizen eskua
zure haragi artean osoki kantatzen eta
populatzen zaitudan eskua.
|