—Olerti / Euzkel-Pizkundiaren olerkirik onenak—

Izkillu deya

Eleizalde'tar Koldobika

Mendi-gañean ager da illargija;

Berak darakus asaben errija.

       Asabena zana,

       Guria eztana:

Baltzik-baltzena da gure zorija.

Erdu, mutillak, izkillubak artu!

Geure izena, be, ez dagigun galdu!

Gabaz dakusku gudaldi-ikurpena,

Gabaz dantzugu santso asabena.

       Asaben santsua,

       Gaurko euzkuak ez dazautzuena.

Erdu, mutillak, santzua entzunik!

Arrotza an dakust, erri-jaubeturik!

Euzko-endaren ibar ta mendijak,

Baso ta ibayak, aranak, urijak,

       Arrotzak dauz artu;

       Atara nai gaitu,

Lur-bako enda gadizan ludijan.

Erdu, ba, danak, arrotzari jarki!

Jaurti etsayok, aberritik jaurti!

Itxaspetu lei justuri uzuak

Aizkorri-gaña: urtu lei itxasuak.

       Guretzat ez ba-da,

       Erbesterik baga,

Erre daikegu enda-lurra suak.

Sutau dagigun geonek, anayak!

Lekaro utsa artuko dau etsayok!

Indarren kaltez jaso bedi indarra;

Indarra dala almenik bakarra

       Arrotzak diñue,

       Ta artu nai deuskue

Irakaspentzat lurki euzkotarra.

Jaiki, mutillak! irakaspen ori

Bigurtu arin izkilluz eurori!

Euzko-abenda nastau biar ba-da,

Arrotz ustelaz loituko ba-gara,

       Gudako zelayan,

       Odolezko ibayan,

Erailgo dogu enda au orban-baga.

Azkatasunge bizi nai dabenak

Boaz izaten jopu arrotzenak.

Mendi-gañean ager da illargija,

Berak darakus asaben errija...

       Ez bogu azkatzen,

       Izten bogu iltzen,

Guda-zelayan begigu il-obija.

Azke ilgo gara Izkillu-artean

Ez ikusteko estuntzaik aurrean.

("Euzkadi» aldizkingija, 1907-garillan).