—Olerti—

Zekenaren eriotza

Aurraitz

«Ilerriko giltzak...

¡Eunei...!

—Kirrin, karran—.

Ate bildurrgarriak».

Urrindu yakon urrien diz-dizera

leiarrezko begi asezinetatik.

Atsegin yoanen zelai apurrtutik

oldozkun bildurrgarriak yatorrkozan.

Bizitza-muga igaro ezinda

isildu yakon diruen otsa;

bizitzako poza eban eresi ergela.

«Ilerriko giltzak....

¡Eunei...!

—Kirrin, karran—.

¿Orain dana utzi bear?»

«Ez.... ¡Ez! Utzi nagik erio.

Etxoat alde nai oindino».

Gaiztakerien errua latzikara;

larri datza, ondasun artean txiro.

Eriorentzat emokairik eztauko...

Itxaro zauritua barruan minbera.

Bere-erruz gosez il zinaren erostak

aldi galduen oiartzuna zemaile.

Arantzartetik eriok errukige

aiotz zorrotzaz arnasa ebai dautza.

Maitasun bako bakartasunan,

eriotz-orduaren sakonan,

zarata ikaragarri batzuk amildu ziran.

«Ez...! ¡Etxoat gura oindino...!

¿Nire urreak inorentzako...?»

«Ilerriko giltzak...

¡Eunei...!

—Kirrin, karran—.

¿Zer ete-bestaldean...?