—Itz-Neurtuz—

Gurera-bideari, illots

Gaztañaga'r Jexux

— I —

Gurera-bidea.

                      Ernio gizaundiren izerdiren —ta malko!—

                      uraren jostalagun —kiriketan!— yayo

                      aiz, asabaen gurera-bide antziñako!!!

                      Oiñazkari ni maiztxo ire bizkarrean:

                      sasi ta lokatz — iges erreka-ertzean;

                      arri muturrez-mutur, aldiz txakur antzo;

                      maiz lokatz beltz lodian oiñekoen zantzo.

                      Arkaitzean laisterki; loiko neke ordaiñ.

                      Illunpean estu: irudiz, deika mingaiñ...

                      aldiz, atzetik oiñots. Plust! —arri ustez, loi!—

                      oiña lokatz, zankoak ziprixtiñez zirt oi.

— II —

Asaben oiñatzdun.

                      Larru-abarka ariñak soillik, oiñetan...

                      Lenagotik baitukan or nere aurreko

                      Etengeko bizkarka izan zaizkik, bide,

                      urratu auten nere aurreko txit maite.

                      Aizenetik, nitarren baituk oroi, oiñatz...

                      Oroigarrion berri emaidak, ba; zeatz

                      Eskol-aur jostarien itzal potor, bizkor...

                      Ezkon-gaien irri ta izal... oro bikor...

                      Ezkon-berrien estuasun naiz itxaro

                      Aur-negar... poz... «gero zer?,...» kezka... Batairo!

                      Urren, itzal oker, beltz, biziro dardarti...

                      Len saieska; gaur aurrez, bestek eramaki.

                      Ene aitaganaño —illotzik, au azken!—

                      izanen berri oro igan dituk nasten...

                      Ez akizkidak, arren, bide zar, eraman,

                      gorde, galdu. aztu auts... eurekin batean!

— III —

Nun aiz?

                      Nun aiz, gurera-bide zar? nun ire bizkar?

                      Nun koskak, ni, jostari, nabillen gañez-gaiñ?

                      Ezin nik igan oiñatz... Nun duk bizkar biguiñ

                      Estal aute.. Gordaillu zaik arri gogorra!...

                      Neretarren kutsurik asko ba ukan igan:

                      Itz... oiñatz.. itzal... oro eurekin eraman!...

                      Aitonen asabengan ni ere or ibill...

                      Bestela ni ezin «ni»... ezta irekin bill!!!

                      Ene negar-deitara, azkenik, entzungor,

                      asaben bide zarra gurera-bidea...

                      lur, arri, «galipotaz» ago gaur gordea.

                      Oiñatz, itzal geiago!... TORIK ILLOTS SARKOR!