Alarguna ta bere semetxoa

Bera'tar E. M. Aba

Alarguna bizi zan etxe zar batean

aurtxoa zedukala lagun bakarrikan.

Lo-egiteko semea uzten zuen lurran,

ezpai-zuen gaixoak oe oberikan.

       Gero alargun bera

       aurraren ondoan

        otzez il etzekion

       etzanik jarzten zan.

Non-naitik lapurrak etxe-sartzen ziran

ta laster utzi zuten etxea soillikan.

Orrengatik biyoek zetzaten lur otzan

etzutelako beste leku oberikan.

       Alaz ere bularrak

       esnetsu zituan

       amak ta aurrak esnea

       edeskitzen zuan.

Gaitzak ez omen dira metaka baizikan

guregana eldutzen; ta orrengatikan

adizu, irakurlea, orain darraikean

gertari izugarria guztien artean.

       Sugea ixil geldi

       gabero igotzen zan

       ta iñoren beldur gabe

       jartzen zan erdian.

Andre-bularrak gero billatzen zituan

ta goxo goxo biyok ustu ondorean

andik irten ta berriz sartzen zan zuloan.

        ....        ....        ....        ....        ....

       Euskal-Erria maitea

      dado iduri ortan;

      esne tantarik gabe

      bere bularrean,

      ta gu... bere semeak...

      etzanik lurrean.