Agurtzen zaitut

Joakin Balentzia

"KORRIKA" berriz dela eta euskararen
klabepean irakur daitekeen bi poema

Agurtzen zaitut, solasean,

baina ez dut ikusten gaua.

Itxita dago kobazuloa eta

ezin dut ikusi kanpoko iluntasuna;

harrapariak ote daude

zure begien zain?

Hotza eta hotsa

bildu dira erotzeko zorian

tenore honetan.

Hatzaparkadak eta urradurak ditut,

non eta zenbat ez dakit;

biziaren erritmoan

galtzen dira ene kontuak

iragan gizarajoaren antzera.

Ez dugu astirik

hainbeste zama jasotzeko,

herritar urdinok.

Agurtzen zaitut, errepidean,

zarata eta kotxeen trumoiak

uzten ez didate

zure begirada gorria ikustea,

ameslari, arlotea,

labezomorroek jarraikitzen dute

helburu ezinezkoa.

Dardaraka ateraino

hurbildu nintzen

hostoen loa bereizteko,

baina ehuntzangoak ziren

irteera gordetzen,

zelatari ausartak;

tristurak pozoindu zituen

saguzar horiak eta

hauxe ez zen notiziarik.

Agurtzen zaitut, mila aldiz egunero,

arnasa hartzearen antzera;

labanetako kaparrak,

mihura eta goroldioa

jaiotzea apaintzeko?

Ezta hori,

izerdia eta nekea,

erleen ibilbidea.

Guzti horrekin bai

egin daiteke etxe morea;

biolentzia espiralaren norabidea

iragartzen omen dute

azti harroputz berriek,

baina ez dakite

zenbat ur daramate

geure hibaiek,

zenbat dira hemengo irriak

eta nolakoak geure emeak.

Inoiz ez dute jakinen

geure haizea harrapatu.

Agurtzen zaitut, oraingo zaparradan;

bazterrak zikinak jarri dira,

gure seme-alaben gogoekin;

haizearen semeak,

ilargiaren alabak.

Esnatu da sua

elurren eraginez,

ezpain zimurtuak

gorputz zimurtuak

gorputz gutiziatsuan;

ozenki deitzen zaitut

solasean, errepidean,

oraingo zaparradan,

mila aldiz egunero

agurtzen zaitut.