Distirak

Pierre Reverdy

Suak bilduko direla

itzalean eta momentu berean

eta biziaren erranbidea errepikatu beharko dugula

zeru zimurtu eta abantxu hilaren aintzinean

badakigu

izar galduak jaustean erretzen dira

Urgeldian ilargia itoa da

Sosegatu diren izate guziak elgarrekin gibelatzen dira

Kantatzen duten bozek egitea ba dute

Bide bakar batez

izpiritu guziak gora gora goittzen dira

Arbolak beheretik jo aireak inharrosirik

Errekontru txarrak bide erdiz

Minik egin gabe errotik ateratu etxeak

hortz batzu bezala

Lurrean zilo batzu gelditzen dira

Eta barnean deusik

Minuta bat

Nun ere gelditasun osoak manatzen baitu

Lehertzearen aintzineko ixiltasuna

Doi doia begistaturik agertu den bidean

Artaldeak galdurik artzaina joaiten zen

Ortzantzaren ondotik

Bere hedoi artaldearen

eta mundutik gelditzen zenarekin

Burua mugituz nigar egiten zuela uste ziteken

Pierre REVERDY-ren olerki baten itzulpena,
«Lueurs» bere «Haizearen iturriak» liburutik