Semeak

Mayi Pelot

Irats

irailako irats urtsua

otsoaren babesa

sasitik sasira

herresten ari dela...

Urrezko sosegu latza

osto xorrotx hotxaren

gozo garratza...

Sasien artean

irats

ile gorri kuskuldu hotxak....

Ile xuriak zituen

atsoak

gorriak

semeek...

LEHENA

                  —haren beso zibilak!—

urtxintxaren urratsak segituz

xoriekin xixtuka

sahats sakatsetik

abestuz

lerratua...

BIGARRENA sendoena

                  —haren irriño goxoa!—

amaren sabeleko ur epelak utzi-ta

kanpoko hatsa usaindu-ta

esku hutsik

iratsetatik itsasora

ixilka joana...

saretan saria

ala sarraskia

atxemaiteko?

HIRUGARRENA suminena

                  —haren soaren su samina!—

sasiaren barnean kokoriko

basoko biziari so...

Hirugarrena

iratsetan murgildua

basoko maitasuna jastatuz....

Hirugarrenak

                  —haren soaren min beltza?—

adarrak kraskatuz ihes...

desertura

itsasora

joana ote?

iratsetara

itzuliko ote?

Behin batean

hirugarrenak

bestea

aixto xorrotxaz

iratsetan etzaneraziko ote?

Ala atsoak

irats-ohean

semearen matel hotzak

esku ximurretan hartuko?

Halere atsoak

hirugarrenaren zainetan

ixuri zuen

bere bihotzeko sua.

Atsoak hiru seme

lehena eztizkoa

bigarrena gatxezkoa

hirugarrena suzkoa...

Irats

haurtxo baten

esku hetsia.

1974'ko Ekainean