| 
 
 
Lehen eta orai
 
 
 
Piarres Adame
 
 
 
                        Airea: Bidarraitarra nuzu bai nahi ere
 
 
 
                   1
 
Izan nauk ipharrera hego aldetik
 
Iguzkiko partera mendi batetik.
 
Eta diat ikusi guzien gainetik
 
Inozentzia hainitz gizonen partetik;
 
                   Abila hargatik
 
                   Duk, egundainotik;
 
                   Egin gabe deusik.
 
Ederkiena bizi bertzen lanetik.
 
 
 
                   2
 
Munduan jarri zuan injustizia.
 
Nagusitu zelakotz alferkeria
 
Zenbait abilek, ez dik denbora handia,
 
Beretua zutela, mundu hau guzia;
 
                   Hik laboraria,
 
                   Eragin hazia.
 
                   Eta bil bihia?...
 
Abilarentzat zuan ogi xuria!!!
 
 
 
                   3
 
Aditu diat ere bazka onenak
 
Ez zituela zaldi nekhatzen zenak
 
Oilo, ollasko eta ollanda gizenak
 
Jaten ez zituela hazten zituenak;
 
                   Janari finenak,
 
                   Arno gozoenak,
 
                   Gauza hoberenak,
 
Abilek zituztela iresten denak.
 
 
 
                   4
 
Sortzetik hiltzeraino, laboraria,
 
Uztarri-pehan zuan hire tokia.
 
Eta, beti lanean higatuz bizia
 
Hirerik ez zukeian non phausa erhia;
 
                   Bertzena guzia...
 
                   Zer injustizia
 
                   Ikharagarria!
 
Azienden herrunkan hintzen jarria!
 
 
 
                   5
 
Hogoi mendez bederen hola munduan
 
Gizona gizonaren esklabo zuan!
 
Abilek ezarria urhezko tronuan,
 
Bazuan bat errege guzien buruan ;
 
                   Haren inguruan
 
                   Alferrak zituan
 
                   Bizi deskantsuan
 
Eta gu lanarekin beti guduan!
 
 
 
                   6
 
Lagunak, ez duk errex orai sinhesten
 
jenden inozentzia nolakoa zen;
 
Erregeren nahia baldin hala bazen
 
Miliunka zitian gizonak altxatzen
 
                   Harmak har-arazten,
 
                   Lerroan ezartzen
 
                   Gerlarat egortzen
 
Eta han inozentak elgar xahutzen.
 
 
 
                   7
 
Zinez zorigaitzeko denbora hetan
 
Nolako miseria zen bazterretan
 
Pobreak bilhuziak non nahi bidetan,
 
Hotzak eta goseak hilak erdietan!
 
                   Zenbat ama hetan
 
                   Haurrak besotan
 
                   Gaixoak herrestan!...
 
Alferrak libertitzen jauregitan!
 
 
 
                   8
 
Ethorri zuan bada noizbait orena
 
Gizona herrestatik altxatu zena.
 
Eta porroskaturik gate zakarkena
 
Bere gizon deretxoak hartu zituena!
 
                   Hau gure aitena
 
                   Duk obra lehena
 
                   Eta ederrena
 
Gizona esklabotik egin zuena.
 
 
 
                   9
 
Xoil ez dik ehun urte, lagun maiteak
 
Gizonaren herrunkan gure jartzeak
 
Lehen? Batzu nagusi... esklabo bertzeak.
 
Iduri aita baten ez ziren umeak!!!
 
                   Geroztik jendeak
 
                   Handiak, xumeak
 
                   Aberats, pobreak
 
Lerro berean gaitik jarri legeak!
 
 
 
                   10
 
Ala dadin aberats, ala pobrea
 
Gizona gizonaren duk haurridea.
 
Eta gu goratzeko bertzen aphaltzea,
 
Gure anaiari duk laido egitea!
 
                   Elgar aditzea
 
                   Elgar maitatzea
 
                   Eta laguntzea
 
Hori duk egiazko Yainko-legea.
 
 
 
              
             |