Gotzone Sestorain
Gaueko itzalen susmo ilunak
astinduz,
artizarraren zohardura
haztatu nahian,
ez dut aurkitzen hitzik
nere bihotz-mina orbainduko
duenik.
Ele bakoitza, antzua,
atzipetaz puztua.
Jadanik nere kantuak
ez du ahairerik,
nere negar-zotin idortuak,
malko minduen urmahel ahortua,
ez du egarbera honen
asetasun eztitsurik.
Ez dut, ez dut,
bakarrik
bi gorosti-pipitte gorrien
zorabiozko ihintz labaina
nere, minberaz ezkotutako,
aho maiteminduan.
|