Seme baten otoitza
Jean Louis Davant
Zutik mintzo nitzaizu, boneta buruan
Beldur ez lotsa barik, errespetu haundiz
Aitaso judua lez, fermu liburuan
Zure haurra naizela ez ahantzi nahiz.
Biziaren ordari zenbat eman dizut
Apez eta serora, saindu, apezpiku
Zure zerbitzuko denek utzi naute
Hemen nago bakarrik, herrian arlote.
Zure amore gatik onartu dut oro
Nagusien azpiko egonez umila.
Arbasoen kemena laster duket bila
Ondorea galdurik, ezin dut haboro.
Zure seme naizenaz, ez nuzu nor nahi
Lur hau da sakratua besteak bezainbat
Herri orok bezala hartze du musu bat
Erresumen artetik ezin naute bahi.
Asko zor dizudala ez dut ukatuko
Gauza bakar bat dizut arren eskatuko
Populu bat naizela herri hunen jabe
Zure mutilen ganik entzun nahi nuke.
|