Oi gau on!

Igartza'tar Eusebi

Udazkenak du erantzi

Osto loreen urrezko jantzi,

Ta negu kopetillunak

Gure biotzak dauzka itunak.

Irripar goxo mendiak,

Beren ezpaiñak, zeru, zelaiak...

Ezpaiñartean ikusi

Par dagiguten elur ortz txuri.

Mendi gaillurretan parra,

Zelai ta sao, berriz negarra...

Gizadia zai-zai dago,

Poz iturri dan Aurra noiz jaio.

Arratseko gau erdian

Intza tantoak sortu ludian...

Mariak ordu berean

Jainko Semea ikus malean!

Josek negar dagi pozez,

Jaio berria ere negarrez...

Ta Amak au ikusita,

Zer? negar ere, biotz biguiñ baita.

Nor legoken, nor, gau artan

Iru auekin borda xarrean!

Asto ta bei (zoriontsuak!)

Laguntzat ditu Aur gaxuak.

Ai! izan ba'nintz, izan ni,

Zorion gau on artan illargi!

Teilla txulotik sartuta

Emango, nion Aurtxoari... pa!!

Gau artako aize ba'nintz,

Ez nun egingo txistu ta irrintz;

Nere egalez, emeki,

Maite-maite nik egin Aurrari.