Txindor gaixoa

Xalokin, K.O.

(Englanderatik antolatua)

Loreil ederreko arrats-bera zan.

Zugatzpeko zelai zabal batean,

Itzalpe gozoan, exeri nintzan.

Txoriek kantari nitun gaiñean;

Abere taldeak mauka landetan;

Osto orlegi ugari zugaztietan;

Landarak ernetzen alor-lurretan...

Izadi osoa lertzen pozetan.

Baiña antxe txindor bat, negar ta negar.

Beste txoriñoei oiu ta dear,

Odol zeriola... eri zegoan.

Arantz zorrotz batek zauri baitzuan,

Orren gaizki ta itun bera ikustean,

Bere abestitxo samiña aitzean,

Nerau ere, itundu nintzan naigabez,

Txindor gaixoari lagundu naiez...

PI, PI, etengabe zion samiñez...

PIO, PIO gero laguntza eskez

Espa aiek aitzean, nik barna dar-dar,

Ta malkoak nere muxua zear

Txindor gaixoaren min ain biziak

Nigan zekarzkiten nere nekeak.

Alperrik ari aiz, txindor, dearrez...

Iñork ire miñen errukirik ez!

Erantzupenik ez zugatz artean...

Berdin gerta zaizu abel-taldean;

Beste txoriñoek alai kantari,

Entzun-gor egiñaz zure deiari.

Orobat, txindortxo, zuri bezela

Urkoa itzuli zait izun, ustela.

Beste urretxindorrak zu zaute ezetsi?

Ni ere anaiek naute galetsi!