Olerkaria

G. Manterola

Olerkari! abeslari

Zerk zarabiz amesez?

Zerk zarabiz azalgaitza

esanguraz yoranez?

Zuk dakusu Izadian

diz-dizka dagoana,

Yaunaren esku altsu,

gogoratzen dautzuna.

Ori zer dan? Nik ez dakit,

zerbait sumatu arren,

zuk barriz ikusten dozu

gizon askok baiño len.

Egi? On? Edertasuna?

Iru gauzok batera?

Ala zerbait geitxoago

iru gauzon gaiñera?

Zer da ori ain ikusgaitz

izanik dakusuna?

Izaki orok Yaunari

eskarrez dabiltsona?...

Olerkariak.

Nik ez dakit garbi zer dan,

ba-dakit eder dana,

ba-dakit nire biotza

lilluratzen dabela.

Nire barru somatzen dot

alango ames gozo,

zoragarri, maitagarri,

poztuten nauna oro.

Ez da baiña ames utsa,

eskutu-bide baiño;

Egiaren diz-diz onek

naroa zeruraiño.

Alan be artega nabil,

azaldu nai ta ezin...

somatzen dodana eta

esana ez da bardin.

Ori da olerkarion

buruaste latzena,

somatzen doguna baiño

urriago esana.

Igarle? Ameslaria?

Ez dakit nik zer nazan;

ez uste yakin neikenik

lurreko bizitz ontan.