Oillarra ta azeria

Igotz

Egun eder ondoko arrats epelean,

Oillar gangar andi bat zugatz adarrean,

        Asmoz malmutza,

        Erpaz zorrotza,

Begi-ernai egoan zaintzaille zurrean.

Azeri azpisuge andik igarorik

Ta adaburuan kuku oillarra ikusirik,

        Erdi goseti,

        Osoz itzontzi,

Onela yakon mintza, artepean zutik.

—I, ene anai maite! —diñotsa txeratsu—;

Gureko asarre ta gudak dituk aitu;

        Anai maitekor.

        Alkar jasankor,

Aurrerantzean bizi gaitezan baketsu.

Dakardakan au bekik izpar pozgarria.

Ator beera ta ar ene bosteko guria.

        Ator, maitetxo;

        Ator, enetxo!

Ospa daigun laztan-zur jai oroigarria».

—Bai, adiskide zindo! —erantzun oillarrak;

Barri ezin obeak ik dakarstazanak.

        Gora, i, azari,

        Ene geznari!

Barren-poz-jariotan jo bizi txaloak!

Zidor beera, urrumaz, yatozak txakur bi,

Izpar orren ekarle areik bere noski.

        Betoz laztanak,

        Betoz besarkak,

Ta alkartze orren zio jai daigun alaiki.

Soin-dardar azeria, txakurra entzunik.

—Agur, gaurkoz! —dirautsa—, urrin jun bear nik.

        Ona daikala,

        Lagun zabala;

Biar erabagiko auzia errotik.

Maltzurkeri matasaz pizti bi eletan...

Zelako barre-zantzoz, zelako pozetan,

        Oillarra zangar

        Astinduz gangar,

Azeria igeslari ikusiz lotsatan!

Iruzurrezko bidez dabillenak sarri

Berantzat be kaltea oi dau erakarri.

        Naiz-eta trebe

        Asko izanik be,

Maltzurrak maltzurrari ziria ezarri.