Nere zeruko amari

(Arrisku batean)

Jautarkol

Ene Amatxo,

nere Zeruko Amatxo...

Berriz Zugana

nator naigabez ta gaxo.        

Etsai gaiztoak

puskau didate biotza:

nere alboan

ikusi det eriotza.

Ots-egin dizut

Amatxo errukitsua...!

Eta maiteki

luza didazu eskua.

Zaurietatik

odola dariodala

natorkizu, ai!

guztiz aul eta makala.

Tristura beltzen

erdian daukat anima...

Zoritxar ontan,

noruntz joko nuan, ba, Ama?

Ama zera-ta,

Amaren Biotza dezu

semearen zai

zaude beti errukitsu.

Nabaitzen zaitut,

Amatxo, nere alboan...

Aur bat bezela,

artu nazazu besoan.

Estu nazazu

zure kolko maitetsuan:

erre nazazu

zure Biotzaren suan.

Ta zure eskutik

ez nazazu beñere utzi:

aurtxo txiki bat

bezela, zaitu, Ama, ni.

Bestela, etsai

beltzak ilko nau betiko,

ta, Ama maitea,

betiko zaitut galduko.

Orixe baiño

iltzea nai det naiago...

Mundu ontatik

eraman, ba, ni lenago...

Zure besotan, Amatxo...