Kezka!...

Loidi'tar Joxe Antoni

1) Egun-senti

Intz ttanttoa

    diz-diz eta

    lili eder bat

    kuttunki,

    eta izarrak

    erruz-erru

    zeru goi-goian

    alaiki...

«Gorde nazazu beti

zure biotzean»

zion intz ttantto batek

dix-dix dizdizean,

lili usaitsu bati,

balantz-balantzean,

zintzillik ostro baten

muttur-mutturrean.

Lilia zoraturik

oek entzutean,

gozaturik ttanttoa

bere sabelean,

dardarari jo zion

egon eziñean,

maitasunez gaiñezka

biotza betean.

Dardarakin batera

ttanttoa an joan zan

ostroz-ostroz ixuriz

geldi eziñean.

Liliak maitasuna

erakutsi naian,

orra ezereztua

ttanttoa lurrean!...

2) Eguardia

Lilitxoa

    oiñazez ta

    goian ortzia

    negarrez,

    izarrikan

    ez dala ta

    eguzkiaren

    indarrez...

«Nere oiñaze latza

neurririk gabea

Betiko galdu det nik

intz-ttantto maitea!»

zion lili gajoak,

garbaiez betea,

zeruari eskeñiz

bere oiñazea.

«Ttanttoa maite nuen

biotzez gaiñezka,

eguzkia irten zan...

ttanttoa dizdizka!;

musu bat eman nion...

eta an zan irrixka!

Emen naukazu orain

negar-intzirika!...»

«Ttantto uts batengatik

oiu ta negarrak!»

erantzun zion goitik

goizeko ortziak.

«Ikusten ez dezu zuk

eguzki gaiztoak

itzali dizkidala

nere izar guziak?...»

3) Illunabar

Lilitxoa

    usaitsu ta

    goian ortzia

    izartsu.

    Ludi dana

    pozik eta

    nik... ai!, barrua

    kezkatsu...

«Atoz nigana, maite,

intz-ttantto kuttuna,

nere biotz ondoan

gordeko zaituna!»

zion lili ederrak

ojuka aruntz t'ona,

erakutsirik berriz

bere biotz ona.

Goian berriz ortzia

izarrez beterik,

dix-dix danak batera

ludia alaiturik.

Zeru ta izar guziak

Jaunari gurturik,

zeruan ainbeste izar

ta emen... zer det nik?

Jaungoikoari gurka

zeruan izarra,

maiteago du noski

gizonak sortua,

geren «argiontzian»

beretzat piztua,

egiazko maitasun

zintzo ta sutsua!...