Arrantzalia

Enbeita'tar Balendin

Eleiz-torrian kanpaien otsa,

Iru durundin oiua...

Kalian mar-mar eta didarka,

Zalaparta ta txistua.

Esku batian argi txiki bat

Eta lepuan sakua:

Eldu da nunbait arrantzalia

Itxasoratzeko ordua.

Aixia txistuz jostari dabil,

Leio ta zugatzak dantza;

Gau illuneko itxas-orruak

Dauka leio baten antza.

Au ta guztiz be, ez da kikiltzen

Arrantzalien biotza.

Bere maiteai agur egiñaz,

Ba-doia itxasorantza.

Boga ta boga, untzia doia

Jostari itxas erdira,

Urratu eta erdibituaz

Ura alde bietara.

Begiak bizkor, sariak gertu,

Gogoz ta adorez lanera:

Arraiña dagon tokian azkar

Arrantzaliak an dira.

Arrantzaliai lanen ordaiñik

Iñok ez dautse emoten:

Txirotasunez bizi izan arren,

Kantari dira ikusten.

Aberats ala txiroa emen

Nor pozau bizi leiteken,

Arrantzaliai begiratuta

Ez da erreza jakiten.

Ainbeste gizon sendo bulartsu

Itxasoak dauz iruntsi;

Lur alde ontan bixi garenok

Ez dogu arrisku ori.

Naiz-ta sarritan arrantza-miñak

Lurreko gauzetan euki,

Arrantzalien aurrean danok

Txapela daigun erantzi.