Saia ta eperra

Igotz

Sai arroputz ta goseak illa,

Ipiña'raiño zan eldu.

Ta urki gainetik eper arrea

Garitzan eban somatu.

Aren aragiz bere zilbota

Ase nai eban gaiztoak,

Ta aiko-maikoka, iruzur utsez,

Azal eutsozan asmoak.

—«Tira, epertxo! —dirautso nare—,

Ik soiñu bat dok betiko,

Ta didar ori, dei ertun ori,

Etxatak bape gogoko».

—«Zer txarrik ete dagiot, jauna,

—darantzutso leun eperrak

Zirkillu ontan askatu arren

Ene barneko sugarrak?»

—«Bai, egia dok; askeak gozak;

Bakotxak nai dauna yagik.

Baiña ik, lendik be, tint zinkulinka,

Kezkaz naukak, gogaiturik».

—«Zelan daiteke ori? Ni gaur naz

Araba-lautik etorri;

Nik ez dautzut gaur arte, bein bere,

Emen zankorik ezarri».

—«I ez ba'intzan be, iretarrak bai

Izango zoazan ziur—.

Eta, zast! mokoz lepazurra ausiz

Eperra zan aren zintzur.

Erru bageak zenbaten dozuz

Era onetan zeetuak,

Indar zakarra ta guzur motza

Dirala euren jainkuak.