Eleder

Gaztelu

Ez bildur izan. Gure eskuak

eraiki bear dute mirari,

itxas-egian, eguzkitara.

Ur leiarra bezin garbi,

argi-izpia bezin argal,

aizetan, begietara.

Adintsu zaitugu, etzera oraingo,

alare sabela etzaizu agortu,

zarberrituz zoaz zañetan.

Lur aitorren zorna ugariz,

eguzkiaren arnas beroaz,

ernal zaiteke erraietan.

Ez bildur izan. Gure eskuak

eraiki bear dute mirari,

itxas-egian, eguzkitara.

Kantuz ba datoz koplari onak,

dantzan dabiltza zango arin,

ereinik dago ildoan azi.

Urtaro guziko giroen barna,

euriz, elurtez, otz eta beroz

laister dukezu ernemiñaldi.

Zozo beltza zugaztietan,

pospolin bakarra galsoroetan,

txiuntaz diardute norgeigo.

Pagadi eta ariztietan

birigarroa buruzagi,

lillura dauzka bazter oro.

Ez bildur izan. Gure eskuak

eraiki bear dute mirari,

itxas-egian, eguzkitara.

Aiton-amonak erriko plazan

alkarri diote: Gure aziko ote

Eleder deritzan emazteki au?

—Bai, alajaña! eta nolako

landa zabalen lore berri,

gure lur aitorren garau!

Ara or erriko plaza erdian

gure Erregiña, zazpi aizpa

alboan eder koroitzat ditula.

Entzun bitez gure lurrean

dantza, kantu ta soñuketa,

eta koplarien artzai-txirula.

Ez bildur izan. Gure eskuak

eraiki bear dute mirari,

itxas-egian, eguzkitara.