Saratz bezela

Jabier Aranburu

Gizonaren bizia

illunean argia.

Gizona,

bizitzaren zubian,

arri tartean

jaio bezalako saratza;

besoak,

ardazkak.

Zubi pean, ura,

zainetan, estura.

Saratz ardazkaren punta

ibai arpegiren ondoan

zealdokatutzen da;

barru-barruko naia

bein ere aseko ez da.

Gizona: saratz;

bizia: ur;

bien tartean,

zubi peko aize otza.

Bañan...

Saratzaren indarra

bere biurkortasunean;

zañaren indarra

arri tartean.

Gizonaren indarra

bere batasunean.

Laja dezagun

irriyoa

itxasora

joatea.

Egunaren bukaera,

gaba.

Gabaren bukaera,

eguntxinta.

Gaba eta egunaren

tartean,

gazi-gazoko

argi illa.

Nik ikusi ditut

andriaren negarrak,

umeen

farrak,

gizonen makarrak.

Saratz bezela makurtzen da nere biotza

zugana, ama, nere lore bizitzen iñontza.

Piñozar bezela, tontorra daukat zeruan,

zugan, Jauna, nere nai indartsuaren burua.

Saratz eta piñua

aiziaren jostallua.

Lurra eta zeruaren

tartean:

ezertasuna.

Ni erdian:

batasuna.

Lur,

aize,

zerua.

Lurreko

irutasuna.

Seme,

Gogo Guren

Aita.

Ondar,

Aize,

Urdiña.

Gizona

beti erdian.

Itza abean,

biotza, gorputzan;

bildurra animan.

Itz,

gizonaren

pitz.

Aba,

egi ta gezurreen

kutxa.

Begiak,

argiak.

Gizona,

illuna.

Non dago

egia?

Eguneroko

miña,

nere aberastasuna.

Saratzaren zañak,

ur-zaleak.

Piñuaren tontorra,

urdiñ billa.

Ni, berriz,

ura ta urdiñaren

tartean.

Nora joan?

Barru-barruan,

Bi indar.