|
|
|
Bertsolariya
Joakin Aldabe
Erriz erri badabill
bertsuak kantatzen,
gendien gozamena
antolatutzen.
Egundaño bertsuaz
etzaigu aspertzen,
baizik geigo ta geigo
ari da suspertzen;
orobat erotzen;
pozez ia lertzen
eta irakiten;
eztiyaz asetzen.
Bertsolariya ez degu
iñoiz baztertzen.
Erriyek jeiki dira
asko bat batian,
bultzada aundiya artu ta
ordu onian.
Entzuteko prest daude
aste ta jaian;
jaten ari direla;
orobat lanian;
eliz atarian;
norabait bidian;
lasai egonian,
lagunen artian
Ezditetzela falta
Euskal errian.
Zer gai bertsolariyak
dabiltzki bertsotan?
Batzuetan, gaita eran
txixte brometan.
Sartuko da bestetan
gertakizunetan;
gauzaren muñ sakon
entzungarriyetan;
noiz nai zeruetan;
mendi gallurretan;
ardi txaboletan;
erriko jaietan.
Bertsolariya dago
ernai danetan.
Sartuko da arimen
arrats illunetan.
Jarriko da nai badu
goiko argiyetan.
Narraztuko du itza
erdoi ta loietan.
Badaki nor nai jartzen
naigabez malkotan;
lertzen algaretan;
maitez su garretan;
trapu danek bixtan;
gu danok lotsetan.
Bere itza neurtuak
ainbat eratan.
Berez beti joko du
bertsok moldatzera;
itz egoki juxtuak
billatutzera.
Arkitu ala, beila
joko du elkartzera,
bertso zoragarriyak
dotore apaiñtzera;
adierazitzera;
pozez zabaltzera;
gogoz kantatzera;
jendek txoratzera.
Erri guztiya dago
zuri begira.
Gu bezelakoxia
da bertsolariya,
aragi-ezurrez, noski,
bete, jantziya.
Arimaren barruen
dauke ezarriya
jayotzetik doaia
berezko ixuriya,
gauz arrigarriya
ta maitagarriya
Jaungoikuak jarriya
zerbaiten sariya.
Zerun erraz sartzeko
argi biziya.
Iduki al lezake
barrun gorroturik
zerbait ta norbaitentzat
orrelakorik?
Danak maite biotzez;
ortan ez neurririk;
danentzat one nai du
ta ez du oztasunik;
pozoya gaberik;
ez oker asmorik;
maltzurkeriyarik;
maite ditu egik.
Zuzentasunen alde
dago suturik.
Ez du jasoko mundun
sari aundirikan;
otordu on batzuek,
bai, bakarrikan.
Etzayo iñoiz beteko
diruz sakelikan.
Eraso biarko lanai
aztu gaberikan;
ekiñ gogotikan
neke-izerditan
egiz beiñ ta bitan
urte te urtetan.
gero noizbait zeruan
jornal saritan.
|
|
