|  | 
 | 
 
 
Au bizimodua...!
 
 
 
Inozenzio Olea
 
 
 
Bertso berri batzuek
 
nai nituzke jarri
 
gaurko bizikeraren
 
ezagungarri.
 
Soseatu eziñik
 
emen gabiltz larri
 
aitzakiak ugari
 
emanaz alkarri.
 
Oso ta elbarri,
 
geigoren egarri
 
nola geran sarri,
 
bear osagarri.
 
Ta ortik zorionik
 
eziñ ekarri.
 
 
 
Lengo bizimodua
 
etzala samurra?
 
Ez det esan nai ori
 
danik gezurra.
 
Nekez eta izardiz
 
laiatuaz lurra
 
bildu izan genduan
 
geure jan apurra.
 
Otzari bildurra
 
basoan egurra,
 
osasun laburra,
 
bizitza makurra.
 
Alde ederra dago
 
atzotik gaurra.
 
 
 
Gogoan izan arren
 
lengo bizikera
 
alaere begiratu
 
nai ez atzera.
 
Diran erreztasunei
 
emanik sarrera
 
igo gera geiago
 
ziranen parera.
 
Jan ere naiera,
 
mudatu jazkera,
 
semeei karrera,
 
lanik ez zartzera.
 
Ala ta guziz ere
 
konforme ez gera.
 
 
 
Ezbear txikienak
 
guretzat ekaitzak.
 
Erligio klase bat
 
degu bakoitzak.
 
Galdu ditugu arras
 
geroko esperantzak
 
geuk dauzkagulakoan
 
zeru lurren giltzak.
 
Munduari aintzak
 
maitasunez otzak
 
errezuak motzak
 
legorrak biotzak.
 
Fedea galtzeakin
 
datortzen gaitzak.
 
 
 
Danerako astia
 
nola falta zaigun
 
beti laisterka gabiltz
 
gau eta egun.
 
Ezitzeztiran tresnak
 
arturikan lagun
 
nora garamazkiten
 
ez alda ezagun?
 
Ezin bizi bigun,
 
arnas artuzagun.
 
Umezurtz ta alargun
 
utzi ez ditzagun
 
familiaren kontu
 
izan dezagun.
 
 
 
Batetikan bestera
 
ezin gera aspertu.
 
Animako gauzetan
 
berriz alpertu.
 
Pausoz mundu guzia
 
nai genduke neurtu,
 
gure egun laburrak
 
lenbeñik-len urtu
 
gauari lapurtu,
 
danerako sortu
 
noranaiko gertu
 
osasuna lertu.
 
Ondo bizi nai dunak
 
patxara artu.
 
 
 
Jaunaren legea du
 
zorionak abe
 
bera gorde ezean
 
zenbat naigabe!
 
Au ere mudatzeko
 
ustez gera trebe,
 
bide txarretik nola
 
goatzen xuabe.
 
Neurri ori gabe
 
milla atsekabe,
 
griña txarren labe
 
utsaren mirabe.
 
Baña Jaungoikoa da
 
guztion jabe.
 
 
 
Iñori laguntzeko
 
gabiltza txit uzkur
 
geuretzat nai ditugu
 
zeru eta lur.
 
Premian dagonari
 
emateko maltzur
 
geure buruarentzat
 
ez gera orren zur.
 
Gezurra bai samur,
 
egitikan balur,
 
nekeari agur,
 
penitentziz labur.
 
Gu zuzentzen badago
 
lanik asko gaur.
 
 
 
Itxaropen guzia
 
aurrerapenetan
 
elduleku sendoa
 
ez da benetan.
 
Ara zer ikusten dan
 
gure egunetan:
 
Danok atsegin billa
 
uts diran gauzetan.
 
Ta nere ustetan
 
gure eleizetan,
 
oitura onetan
 
mandamentuetan
 
saia ezkero dana
 
or eskuetan.
 
 
 
Mundu onetarako
 
zer degun onena?
 
Gauza guztiak dute
 
beren ordena.
 
Eduki bear degu
 
ontan sinismena;
 
Jaungoikoa bakarrik
 
maitatu aurrena
 
ta begirapena
 
projimoarena
 
au da bigarrena
 
parbi dagoena.
 
Eta geroko izan
 
itxaropena.
 
 
 
              
             | 
 
  
             |