Zortzikoak

Shelley

euskaratzailea: Igotz

When the lamp is shatter'd...

Kruselua puskatuz gero,

argia illik datza sutsean;

ostarku-ospea da itzaltzen,

odeia zabal danean;

doiñu gozoak eztira oroi,

lauta zatitu ostean;

laster aanzten maite-solasak,

ezpanak itz egitean.

Dizdiz-erraiñu ta musika

kruseluz ta lautaz aitzen;

biotz-anotsak ez, arnas ixil

ba'da, kantarik biurtzen;

gela zuzituz aizeak lez,

lelo itsak bai, ez abesik,

din-dan itxas-mutil illari

ala ta ugin illetarik.

Biotzak naastu diranean,

len-suak abi eiña izten;

len bere ebana jasateko,

aula dauska begiz joten.

O, Maite, emengo gauzaen

aula negar oi dozuna!,

kuma, suete ta zuputzat

zelan zuk autu aulena?

Aren irrikak zaitu igiko

zaia lez        goian ekaitzak;

euzkiak lez zeru baltzetik,

muzin adimen argiak.

Irolgo yatzuz abi-agak,

t'osto-jausi ipar eltzean,

arrano-suetek uts zaitu

itxiko irrien mendean.